Bakłażan z granatem

Dziś do gruzińskiego dania proponuję pochodzące z Niemiec piwo marcowe. Ten i inne przepisy można znaleźć w mojej książce „Piwo i dobre jedzenie” – już w sklepach!

Jeśli się spytacie, z czym mi się kojarzy Gruzja, to odpowiem, że właśnie z tym daniem. Zachwycające wszędzie i zawsze. Wspaniałą wariację na jego temat zrobił Yotam Ottolenghi w Obfitości. Coś w rodzaju starożytnej ambrozji. Dlaczego więc do gruzińskiego dania proponuję pochodzące z Niemiec piwo marcowe? Ano właśnie dlatego, że niezwykła równowaga i bogactwo smaków w tym daniu wymaga pewnej gęstości piwa. Odpowiednią gęstość zapewniają zaś słody karmelizowane używane w piwie marcowym. Jednocześnie nie jest ono tak charakterystyczne jak bock czy stout i nie tłumi smaku jedzenia.

Składniki
bakłażan
granat
jogurt
mięta
czosnek
świeża kolendra
oliwa
sól i pieprz

Przygotowanie
Bakłażana opiekamy na płycie kuchennej lub na grillu i wybieramy sam miąższ. Smak dymu i węgla w miąższu jest kluczowy dla całości dania.
Z granatu wydostajemy ziarna (kroimy w poprzek na pół i wybijamy tłuczkiem z góry).
Siekamy drobno czosnek.
Łączymy wszystko z jogurtem i miętą, posypujemy kolendrą, solą i pieprzem, zraszamy oliwą.

Serwujemy jak przystawkę, ale na dużym talerzu – mała porcja
w otchłani bieli.

Anegdota
Jechaliśmy przez Mały Kaukaz z Bordżomi do Batumi. Drogą najkrótszą, ale najdłuższą. Kierowca zapewniał nas, że „jego mercedes” dojedzie i że to nie więcej niż trzy, cztery godziny. Ponieważ to nie był nasz pierwszy dzień w Gruzji, uznaliśmy, że to niemożliwe, choć wykonalne. Droga była niesamowita. Jechaliśmy pod wodospadami, graniami gór, przez islamskie wioski i mniej więcej o pierwszej w nocy (po sześciu godzinach) byliśmy o jedną godzinę jazdy przed celem. I wówczas złapaliśmy gumę. Kierowca wymienił koło na zapasowe i po trzydziestu minutach ruszyliśmy dalej. Ale za daleko nie pojechaliśmy, bo poszła druga guma. Droga była skalista i nawet „jego mercedes” nie dawał rady. Zaraz, nie wiadomo skąd, zjawiła się policja (w środku gór) i zagadnęła nas po rosyjsku, kim jesteśmy. Gdy się okazało, że Polakami, a nie Rosjanami, to ucieszyli się, udzielili nam moralnego wsparcia i odjechali. Po chwili zatrzymał się jednak inny mercedes, a jego kierowca, gdy się zorientował, co jest grane, dał swoje koło zapasowe naszemu kierowcy, a nas zabrał do Batumi. I tak oto, w cudowny sposób ocaleni, jechaliśmy nieprzytomni ze zmęczenia z gruzińskim disco na pełny regulator. W dodatku gdy dojechaliśmy, kierowca nie chciał pieniędzy. Taka jest Gruzja. Człowiek pojawia się w środku nocy na pustkowiu i pomaga potrzebującym, a na odchodnym mówi jeszcze, gdzie są najlepsze bakłażany w mieście.

Komentarze