Ostatnia płyta Nosowskiej to prawdziwy performens społeczny. Pewnie o taki chodziło Wyspiańskiemu, kiedy wystawiał „Wesele” i „Wyzwolenie. Wysłuchanie tych tekstów o przemocy domowej, biciu dzieci, gwałtach jest performatywne, bo jednocześnie „wpada w ucho” i śpiewa znana wokalistka. Tak się właśnie zmienia świat.
Basta!
Takich pomników brakuje w Polsce.
Za to las Kaczyńskich coraz większy.
Wczoraj w księgarni BookBook na Hożej odbyło się spotkanie poświęcone mojej najnowszej książce „Nic-Nic. Ontologia na marginesach Leśmiana”.
Marek Migalski napisał kolejną powieść. Poprzednia o życiu partyjnym w Polsce była niezwykle dowcipna, błyskotliwa i z dużym realizmem opisująca mechanizmy życia partyjnego w Polsce. Gdyby ktoś chciał nakręcić o tym film to jest to materiał bardzo pomocny.
Umieranie jest jak fale powstałe w wyniku rzucenia kamienia do stawu (przestworu). Pozbycie się istnienia wymaga przekroczenia wielu kręgów: wspomnienia, wspomnienia pieszczoty, zmęczenia, boga, koła bezustannego umierania, żalu, istoty (czystej istoty).
Śmierć ożywia wszechświat. Jest energią wszechświata. Kolejna śmierć dotyczy wszystkich wcześniej zmarłych. Jest uzasadnieniem ich drogi, ich śmierci. Wraz z moją śmiercią umierają nie tylko ci, którzy „żyją” w mojej pamięci, ale też umiera to, czym było moje życie dla nich. Umiera i przez to dopowiada ich własny sens. I taki skutek ma śmierć każdego człowieka. Nie tylko śmierć Chrystusa czy Sokratesa, ale każda śmierć dotyczy wszystkich wcześniej umarłych. Śmierć jest ostatecznym „urodzeniem” danej istoty, domknięciem jej definicji. Dopóki nie umarłem, nie wiadomo kim byłem. Kiedy umarłem, to się ostatecznie spełniłem, domknąłem, dopowiedziałem. A zatem – witaj w świecie umarłych, tu możesz być sobą. I dodajmy – tylko sobą! Już nie będziesz nikim innym, bo umarłeś. Twoje życie było twoim porodem – teraz się urodziłeś w śmierci. Śmierć jest zawsze moją, czyjąś śmiercią, a jednocześnie jest zasadą, przenika wszystko, dotyczy wszystkich.
Fragment pochodzi z mojej książki „Nic-nic. Ontologia na marginesach Leśmiana”.
Aby zapewnić najwyższą jakość usług strona wykorzystuje pliki cookie, zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Polityka Prywatności
Polityka plików „cookies”: korzystając ze strony Janusza Palikota akceptujesz zasady zawarte w niniejszej polityce prywatności: Po co nam cookie? Cookies używamy w celu optymalizowania korzystania ze stron www oraz również w celu gromadzenia danych statystycznych/analitycznych, do identyfikowania sposób korzystania użytkowników ze stron internetowych. Dane te dają możliwość ulepszania funkcjonalności, struktury i zawartości stron www, oczywiście z wyłączeniem personalnej identyfikacji użytkownika. Dane osobowe gromadzone przy użyciu plików cookies są zbierane wyłącznie w celu wykonywania określonych akcji na rzecz użytkownika. Dane zawierające informacje osobowe są zaszyfrowane, w sposób uniemożliwiający dostęp do nich osobom nieuprawnionym. Akceptowanie plików cookies nie jest obowiązkowe! Możesz samodzielnie zmienić warunki przechowywania lub uzyskiwania dostępu do cookies za pomocą ustawień oprogramowania zainstalowanego w Twoim urządzeniu. Janusz Palikot nie odpowiada za zawartość plików cookies wysyłanych przez inne strony internetowe, do których linki umieszczone są na naszych stronach Zaufani Partnerzy Korzystając ze strony możesz otrzymywać pliki cookies pochodzące od Zaufanych Partnerów. Mogą oni korzystać z plików cookie do celów reklamowych, analitycznych i statystycznych. Strona wykorzystuje oprogramowanie analityczne od Zaufanych Partnerów (Google Analitics, Facebook), zamieszczając w urządzeniu końcowym Użytkownika kody umożliwiające zbieranie danych o nim. Janusz Palikot