Charakterystyczną cechą człowieka słusznie dumnego jest dalej, że o nic lub prawie o nic nie prosi, śpieszy natomiast chętnie z pomocą i przybiera postawę wobec ludzi na wysokich stanowiskach i takich, którym dobrze się wiedzie, a powściąga swą dumę wobec osób średnio sytuowanych; przewaga bowiem nad pierwszymi jest trudna i budzi szacunek, nad drugimi zaś – łatwa, i wynoszenie się ponad pierwszych nie jest nieszlachetne, ponad niższych zaś – jest czymś prostackim, tak jak okazywanie swej siły słabym.
~Arystoteles